المنةلله که شب هجر سر آمد
خورشید وصال از افق بخت برآمد

صد شکر که زنجیری زندان جدایی
از حبس فراق تو سلامت به درآمد

شد نوبت دیدار و زدم کوس بشارت
یعنی که دعای سحری کارگر آمد

جان بود ز هجر تو مهیای هزیمت
این بود که ناگاه ز وصلت خبرآمد

بیخود شده بود از شعف وصل تو وحشی
زو درگذر ار او به درت دیرتر آمد

«وحشی بافقی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir