هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر عشق و درد ناشی از آن است. شاعر از گلگون بودن روی معشوق به دلیل خون دل خوردن خود سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که سینه‌اش از داغ عشق پر از گل‌های امید است. دیدار معشوق را مانند عید می‌داند و در غیر این صورت، زندگی برایش بی‌رنگ و زرد است.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به درد و رنج عشق نیاز به بلوغ ذهنی دارد.
شمارهٔ ۱۸
امروز که دیدار تو ما را عیدست
از داغ تو سینه گلشن امیّدست
گلگونة روی تو ز خون دل ماست
ورنه زردی لازمة خورشیدست
از داغ تو سینه گلشن امیّدست
گلگونة روی تو ز خون دل ماست
ورنه زردی لازمة خورشیدست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
