هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از ناامیدی و رنج خود از اعتماد به نامحرم (بیگانه) و نیاز به محرم (دوست قابل اعتماد) سخن می‌گوید. او از این که به نامحرم اعتماد کرده و نتیجه‌ای جز درد و بیداد نگرفته، شکایت می‌کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی مانند خیانت و ناامیدی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کهن فارسی دارد.
شمارهٔ ۱۳۸
کردم برِ نامحرم اگر داد از تو
داد از تو بتا و داد و بیداد از تو
محتاج به محرمم چرا می‌کردی
تا کار به نامحرمم افتاد از تو!
داد از تو بتا و داد و بیداد از تو
محتاج به محرمم چرا می‌کردی
تا کار به نامحرمم افتاد از تو!
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
