تسکین خاطر آورد آن روی مهوشم
یاللعجب که جوش برد از دل آتشم

گر ابروی کمان تو سازد هزار صید
گو یدکه کم نگشته خدنگی زترکشم

قدت بناز دل برد و رخ بعشوه جان
بیچاره من که غارتی این کشاکشم

هردم بدیده صورت زلفت کنم خیال
نقشی بر آب میزنم از بس مشوشم

خال و خط و لب و ذقن و زلف و عارضت
هر یک دو چاره کرده بسودای این ششم

من صرع دار عشقم و نشگفت ای پری
گر پیش ابروان هلالیت در غشم

جیحون شراب چیست که با چشم آن نگار
من می نخورده مستم و بی باده سرخوشم