هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از عشق و زیبایی سخن می‌گوید و به ناپایداری و فریبندگی زیبایی و عشق اشاره می‌کند. او از بی‌وفایی و گذرایی عمر و جان می‌گوید و به مخاطب هشدار می‌دهد که در برابر این زیبایی‌های فریبنده محتاط باشد. همچنین، شاعر از سختی‌ها و بیدادهایی که در راه عشق وجود دارد، سخن می‌گوید و به این نکته اشاره می‌کند که زیبایی و عشق می‌توانند آزاردهنده باشند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق و انتزاعی مانند ناپایداری عشق و زیبایی، بی‌وفایی و گذرایی عمر است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شعری و استعاره‌های پیچیده ممکن است برای سنین پایین‌تر دشوار باشد.

غزل ۲۰۳

در راسته ناز فروشان که بتانند
ماییم ونگاهی که به هیچش نستانند

ای عشق شدی خوار بکش ناز دو روزی
کاین حسن فروشان همه قدر توندانند

خوبان که گهی خوانمشان عمر و گهی جان
بازی مخور از من که نه عمرند و نه جانند

جانند بدین وجه کشان نیست وفایی
عمرند از این رو که به سرعت گذرانند

جز رنگی و بویی نه و سد مایهٔ آزار
در پردهٔ گل خار بنی چند نهانند

بی‌جوشن فولاد صبوری نروی پیش
کاین لشکر بیداد عجب سخت کمانند

وحشی سخن نقص بتان بیهده گوییست
خوبند الهی که بسی سال بمانند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۲۰۲
گوهر بعدی:غزل ۲۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.