هوش مصنوعی: این متن شعری است که تصاویر زیبایی از طبیعت، بهار، باغ، گل‌ها و حیوانات را به تصویر می‌کشد. همچنین، از عناصری مانند معشوق، باده و شادی نیز سخن می‌گوید. در نهایت، شاعر از خداوند سپاسگزاری می‌کند که این نعمت‌ها را به انسان‌ها ارزانی داشته است.
رده سنی: همه سنین این متن حاوی مضامین مثبت، زیبا و غیرخشونت‌آمیز است و هیچ محتوای نامناسبی برای هیچ گروه سنی ندارد. تصاویر شاعرانه و توصیفات آن برای همه سنین قابل درک و لذت‌بردن است.

شمارهٔ ۹۲ - در غزل است

معشوق و بهار و باغ و باده
بادا همه را خدای داده

خوش باشد باغ و سبزه خاصه
باحوروشی پری نژاده

جانا سوی باغ کی خرامی
تو گشته سوار و ما پیاده

تا بینی فرشهای مینا
گسترده به دشتهای ساده

بر دامن گل ز لاله ها چرخ
کرد است پیالهای باده

گریان به هوا در ابر و گلها
زان گریه به خنده اوفتاده

گل چو شاهی نشسته بر تخت
نرگس چو غلامی ایستاده

آن جامه پیروزه دریده
این گرزن کهربا نهاده

باز آمد عندلیب مقبل
آن دل شده زبان گشاده

وز باغ برفت زاغ مدبر
آن هیچ کس حرام زاده

گشتند ز ابیات قوامی
شیران نر آهوان ماده
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۱ - در غزل واشاره به مدح نوشروان نامی است
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۳ - در غزل است
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.