هوش مصنوعی: شاعر در این شعر با زبانی عاشقانه و پراحساس، از معشوق خود می‌خواهد که به سوی او بیاید و ناله‌هایش را پاسخ دهد. او با استفاده از تصاویر شعری مانند بلبل، چمن، زلف، شانه، تیر و کمان، لاله و گوهر، احساسات عمیق خود را بیان می‌کند و از معشوق می‌خواهد که بدون بهانه به سوی او بیاید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۲۰

به سوی کلبه ام ای آفت زمانه بیا
به جانب صدف ای گوهر یگانه بیا

به انتظاریی پابوسیت چو نقش قدم
نهاده ام سر خود را به آستانه بیا

چو لاله در جگرم داغ ها شده پیدا
فتاده بی رخ تو آتشم به خانه بیا

برای مقدمت آماده کرده ام بزمی
سخن دراز مگردان و بی بهانه بیا

گشاده ام به هوای تو چون کمان آغوش
برا ز خانه چو تیر و پی نشانه بیا

به بردن دل ما زلف و خال حاجت نیست
که گفته بود که اینجا به دام و دانه بیا

مرا چو شانه دورویی و صد زبانی نیست
چو زلف در بغلم بی اصول شانه بیا

چو سیدا ز چمن بس که دورم ای بلبل
به ناله ام مددی کن ز آشیانه بیا
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.