هوش مصنوعی:
متن بیانگر احساسات شاعر از ناامیدی و سردرگمی در برابر رفتار ناعادلانه و خصمانه دیگران است. شاعر از خود می‌پرسد که چه کرده‌اند که دیگران به آن‌ها بد شده‌اند و چرا دیگران به آن‌ها نزدیک نمی‌شوند. همچنین، شاعر از این که دیگران به دنبال کشتن آن‌ها هستند و از این که مردم دنیا به آن‌ها بدبین شده‌اند، متعجب است.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عمیق احساسی و اجتماعی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به موضوعاتی مانند کشتن و خصومت ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.
غزل ۳۱۰
جانا چه واقعست بگو تا چه کرده‌ایم
با ما چه شد که بد شده‌ای ما چه کرده ایم
آیا چه شد که پهلوی ما جا نمی‌کنی
از ما چه کار سرزده بیجا چه کرده‌ایم
بندد کمر به کشتن ما هر که بنگریم
چون است ما به مردم دنیا چه کرده‌ایم
وحشی به پای دار چو ما را برند خلق
از بهر چیست اینهمه غوغا چه کرده‌ایم
با ما چه شد که بد شده‌ای ما چه کرده ایم
آیا چه شد که پهلوی ما جا نمی‌کنی
از ما چه کار سرزده بیجا چه کرده‌ایم
بندد کمر به کشتن ما هر که بنگریم
چون است ما به مردم دنیا چه کرده‌ایم
وحشی به پای دار چو ما را برند خلق
از بهر چیست اینهمه غوغا چه کرده‌ایم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل ۳۰۹
گوهر بعدی:غزل ۳۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
