هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از غم و اندوه خود می‌گوید و خود را به ابریشم خراب و ماکویی با سینه چاک تشبیه می‌کند. او بر دکان جامه‌باف آویخته شده و از زبان شانه‌اش صدای «ما را چه باک» می‌آید.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عمیق عاطفی و ادبی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از تشبیهات و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
شمارهٔ ۴۱ - جامه باف
از غم آن جامه باف امروز خواهم شد هلاک
همچو ابریشم خرابم همچو ماکو سینه چاک
بر دکانش خویش را چون پار سنگ آویختم
از زبان شانه اش آمد صدا ما را چه باک
همچو ابریشم خرابم همچو ماکو سینه چاک
بر دکانش خویش را چون پار سنگ آویختم
از زبان شانه اش آمد صدا ما را چه باک
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰ - مسگر
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۲ - جامه باف
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
