هوش مصنوعی:
شاعر در این بیت از فردی به نام "بهله دوز" سخن می‌گوید که کیسه‌اش پر از مشک است. اگر دست شاعر به میان او برسد، بهله خشک می‌شود. این بیت می‌تواند اشاره‌ای طنزآمیز یا کنایه‌ای به وضعیت فرد داشته باشد.
رده سنی:
16+
ممکن است برای درک کنایه و طنز موجود در متن، مخاطب نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کهن فارسی داشته باشد.
شمارهٔ ۱۱۱ - بهله دوز
بهله دوز امرد که باشد کیسه او پر ز مشک
بر میانش گر رسد دستم شود چون بهله خشک
بر میانش گر رسد دستم شود چون بهله خشک
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۰ - صابون فروش
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۲ - اسپند سوز
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
