هوش مصنوعی:
شعر درباره گلخنی (منقل آتش) است که امشب بسیار داغ و سوزان است و آتش درون آن به شدت می‌سوزد. شاعر اشاره می‌کند که خودش این آتش را برافروخته و طولانی کرده است.
رده سنی:
15+
مضمون شعری و عرفانی متن ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد، همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم عمیق عاشقانه یا عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۲۵ - گلخن تاب
شوخ گلخن تاب امشب بود در سوز و گداز
در تنورش رفته آتش کاو خود کردم دراز
در تنورش رفته آتش کاو خود کردم دراز
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۴ - ساربان
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۶ - گلخن تاب
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
