هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از دیدار حیرتانگیز یک سوداگر شوخ با درویش سخن میگوید که به خانه او میآید و رخت خود را باز میکند. این شعر میتواند نمادی از ارتباط میان دنیای مادی و معنوی باشد.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و نمادین است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کمسنوسال قابل درک نباشد. همچنین، تفسیر آن نیاز به شناخت ادبیات کلاسیک و عرفانی دارد.
شمارهٔ ۱۴۰ - سوداگر
دید حیران شوخ سوداگر من درویش را
خانه من آمد و واکرد رخت خویش را
خانه من آمد و واکرد رخت خویش را
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۹ - اسپند سوز
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۱ - شمشیرگر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.