هوش مصنوعی:
شاعر بیان می‌کند که فتیله‌ای که پر از تاب بود، پس از سوختن کامل، عاشقان خود را فریاد زد و سپس به خواب رفت. این متن می‌تواند نمادی از پایان یک عشق پرشور یا فرسودگی ناشی از هیجان باشد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم نمادین و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، تفسیر آن نیاز به تجربه و شناخت بیشتری از ادبیات فارسی دارد.
شمارهٔ ۳۲۵ - ملتقچی
چون فتیله بس که ملتقچی پر از تاب رفت
عاشقان خویش را فریاد کرد و خواب رفت
عاشقان خویش را فریاد کرد و خواب رفت
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۴ - فوطه دار
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲۶ - سرمه کش
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
