این چه غوغاست که در ملک بشر می‌بینم
عالمی را همه پرخوف و خطر میبینم

همه را کینه بدل فتنه بسر می‌بینم
این چه شور است که در دور قمر میبینم
همه آفاق پر از فتنه و شر میبینم

وه چه دنیا همه رنج و غم و درد و آلام
وه چه دنیا خطر خاص و فریبنده عام

با وجودی که ندیده است کس از دور انکام
هرکسی روز بهی می‌طلبد از ایام
عجب آنست که هر روز بتر می‌بینم

زاغ در گلشن و بلبل بقفس در بند است
صالح طرفه غمین طالح دون خورسند است

یارب این سفله‌نوازی ز فلک تا چند است
ابلهان را همه شربت ز گلاب و قند است
قوت دانا همه از خون جگر می‌بینم

خوش جلودار فلک از کف خود داده عنان
مشت حیوان بهم آویخته و خود نگران

وانگهی شیوه ناعدلی او بین که چسان
اسب تازی شده مجروح بزیر پالان
طوق زرین همه در گردن خر می‌بینم

نه پسر غیرتی از ذلت مادر دارد
نه برادر غمی از خفت خواهر دارد

زن بدل کینه دیرینه ز شوهر دارد
هیچ رحمی نه برادر به برادر دارد
هیچ شفقت نه پدر را به پسر می‌بینم

وه که آفاق شده رزمگه انفس لشگر
طرفه کاین فتنه و آشوب ببحر است و ببر

طرفه تر این که بهرخانه ز سیر اختر
دختران را همه جنگ است و جدل با مادر
پسران را همه بدخواه پدر می‌بینم

گریه چون شمع صغیر از غم تاریکی کن
فربه از کبر مشو خوی بباریکی کن

دور از خود بخدا کوشش نزدیکی کن
پند حافظ بشنو خواجه برو نیکی کن
که من این پند به از دروگهر می‌بینم

«صغیر اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir