ز ممکنات توان دید طلعت او را
که یک یک آینه‌اند آن جمال نیکو را

گرش مشاهده خواهی ز خویش چشم‌بپوش
که او ز دیدهٔ خود بین نهان کند رورا

ز خویش گم شو و آنگه خدای را میجوی
که واجبست ز خود گم شدن خداجو را

تهی نکرده ز هر بومشام کی شنوی
شمیم دلکش آن طرهٔ سمن بو را

رواست کار خدایی ز دوستدار خدا
که اتصال به آن بحر باشد این جو را

در آبمذهب عشق و فسانه بین و فسون
میانهٔ ملل این شورش و هیاهو را

مگر صغیر نداند حکایتی جز عشق
که نیست جز سخن عشق بر زبان او را

«صغیر اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir