هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از احساس خواری، بی‌اعتباری و ناامیدی خود سخن می‌گوید. او از این که مورد بی‌توجهی و بی‌احترامی قرار گرفته، ابراز ناراحتی می‌کند و از یار خود می‌خواهد که بیش از این او را ناامید نکند. شاعر همچنین به گذشته‌ای اشاره می‌کند که یارش با او مهربان بوده، اما اکنون او را با غم و اندوه تنها گذاشته است.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، موضوعات مرتبط با ناامیدی و غم نیاز به سطحی از بلوغ ذهنی و تجربه‌ی زندگی دارد تا به درستی درک شود.
غزل ۳۷۳
سوی بزمت نگذرم از بس که خوارم کرده‌ای
تا نداند کس که چون بی اعتبارم کرده‌ای
چون بسوی کس توانم دید باز از انفعال
اینچنین کز روی مردم شرمسارم کرده‌ای
ناامیدم بیش از این مگذار خون من بریز
چون به لطف خویشتن امیدوارم کرده‌ای
تو همان یاری که با من داشتی صد التفات
کاین زمان با صد غم و اندوه یارم کرده‌ای
ای که می‌پرسی بدینسان کیستی زار و نزار
وحشیم من کاینچنین زار و نزارم کرده‌ای
تا نداند کس که چون بی اعتبارم کرده‌ای
چون بسوی کس توانم دید باز از انفعال
اینچنین کز روی مردم شرمسارم کرده‌ای
ناامیدم بیش از این مگذار خون من بریز
چون به لطف خویشتن امیدوارم کرده‌ای
تو همان یاری که با من داشتی صد التفات
کاین زمان با صد غم و اندوه یارم کرده‌ای
ای که می‌پرسی بدینسان کیستی زار و نزار
وحشیم من کاینچنین زار و نزارم کرده‌ای
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل ۳۷۲
گوهر بعدی:غزل ۳۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
