هوش مصنوعی: این شعر عرفانی به تمجید خداوند و نقش او در خلقت و هدایت انسان می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که خداوند انسان را به عنوان مظهر خود آفریده و با بخشش نعمت‌هایی مانند عقل، عشق و هدایت، راه خیر و شر را به او نشان داده است. همچنین، اشاره می‌کند که همه چیز در جهان طفیل خلقت انسان است و جهان برای عبادت خداوند آفریده شده است.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار خواهد بود. همچنین، استفاده از زبان شعر کلاسیک و استعاره‌های پیچیده، فهم متن را برای گروه‌های سنی پایین‌تر سخت می‌کند.

شمارهٔ ۲۵

خدای ساخته گنجینه گهر ما را
نموده مظهر خود پای تا بسر ما را

کمال عزت ما بین که حق بحد کمال
چو خواست جلوه کند ساخت جلوه گر ما را

برای اینکه کند خویش جلوه در انظار
بداد جلوه در انظار یکدگر ما را

ز عرش و فرش دل ما گزید مسکن خویش
نهاد تاج کرامت از آن بسر ما را

ز وصل خویش بشارت میان جن و ملک
به ما بداد و از آن نام شد بشر ما را

ز بر و بحر کند تا که صنع خود ظاهر
نمود کاشف اسرار بحر و بر ما را

ز خشک و تر همه اشیا طفیل خلقت ماست
بود تصرف از این رو بخشک و تر ما را

بسا خواص ز حکمت نهاده در اشیاء
ز حل و عقد همه کرده با خبر ما را

ز ما پدید شود تا که قدرتش داده است
به دست رشتهٔ هر صنعت و هنر ما را

برای ماست جهان ما برای طاعت حق
نکرده خلعت هستی عبث ببر ما را

چراغ عقل بما داده تا که پرتو آن
ببخشد آگهی از راه خیر و شر ما را

چو روی اصل محبت نموده خلقت ما
برخ گشوده هم از عشق خویش در ما را

عجب که خوانده شب و روز پنج ره بحضور
ز لطف و رحمت بیرون ز حد و مر ما را

صغیر دارد از او مسئلت که خود گردد
به راه بندگی خویش راهبر ما را
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.