هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه به توصیف زیبایی و جذابیت معشوق و تأثیر عمیق او بر شاعر می‌پردازد. شاعر از عشق و دیوانگی ناشی از آن سخن می‌گوید و معشوق را محور جهان خود می‌داند. زیبایی معشوق چنان است که گویی قیامتی کوچک در جهان به پا کرده است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند دیوانگی عشق نیاز به درک عمیق‌تری از احساسات و تجربیات انسانی دارد.

شمارهٔ ۱۴۵

آنکه بهر جا عیان طلعت نیکوی اوست
ای عجب از چشم خلق از چه نهان روی اوست

باز کنند آرزو تا سخنش بشنوند
آنکه سرای وجود پر ز هیاهوی اوست

غیر ز دیدار او باز ندارد مرا
چشم سرم سوی غیر چشم دلم سوی اوست

چارهٔ دیوانگی سلسله است و مرا
مایهٔ دیوانگی سلسلهٔ موی اوست

بزم مرا مشک و عود گر نبود گو مباش
مشگ من و عود من جعد سمن بوی اوست

قصه دراز است باز هر شب اگر چه ببزم
از سر شب تا بصبح صحبت گیسوی اوست

قصه مخوان زاهدا دوزخ و جنت تراست
دوزخ من خوی یار جنت من روی اوست

سروری عالمی، پادشه عشق راست
زانکه سر سروران خاک سر کوی اوست

از چه فکنده است شور در همه خلق جهان
گرنه قیامت صغیر قامت دلجوی اوست
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.