هوش مصنوعی: این متن شعری است که بر ضرورت تلاش، پویایی و حرکت در مسیر زندگی تأکید دارد. شاعر از لزوم همراهی با قافلهٔ زندگی، جستجوی آرامش درونی، پرهیز از تردید و سکون، و طلب عفو و بخشش پس از خطا سخن می‌گوید. همچنین، بر اهمیت شکرگزاری، استفاده بهینه از منابع، و تلاش برای بهبود شرایط زندگی تأکید شده است.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در شعر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات فلسفی و تمثیل‌های به کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

شمارهٔ ۱۹۷

همره قافلهٔی روبرهی باید کرد
جای در میکده یا خانقهی باید کرد

کس بخود راه بسر منزل جانان نبرد
جان من پیروی خضر رهی باید کرد

به تزلزل نتوان عمر گرامی گذراند
دل خود ساکن آرامگهی باید کرد

غافل ای غافله سالار ز وامانده مباش
در پی غافله گه گه نگهی باید کرد

شکر آسودگی خاطر و سرشاری حال
پرسشی گاه ز حال تبهی باید کرد

صرف مالی که بجا نیست چراغیست بروز
روشن این شمع بشام سیهی باید کرد

خویش را مرده مپندار و پی سامان کوش
سر بتن داری و فکر کلهی باید کرد

نروند از در حق شاه و گدابی مقصود
رو بدرگاه چنین پادشهی باید کرد

حد ما نیست چو ترک گنه البته صغیر
طلب عفو پس از هر گنهی باید کرد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.