کرده عشق تو چنان بیخبر و بی خویشم
که به غیر از تو دگر هیچ نمی‌اندیشم

گرم از نوش نوازی ورم از نیش زنی
هم بنوش تو ز جان مایل و هم بر نیشم

گر من‌امید عنایت ز تو دارم شاید
تو شه مملکت حسنی و من درویشم

مذهب عشق بنازم که به یکباره نمود
فارغ از هر روش و بی خبر از هر کیشم

کرد فارغ طلب وصل تو از هر کارم
ساخت بیگانه غم عشق تو از هر خویشم

در جنون من و مجنون بود ار فرق اینست
که در این راه دو صد مرحله از وی پیشم

لب آن شوخ شکرخند نباتی است صغیر
که نمک ریخته داغش بدرون ریشم

«صغیر اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir