هوش مصنوعی: این شعر به ارزش و اهمیت سخن و گفتار درست اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که سخن می‌تواند ارزشی بالاتر از دو عالم داشته باشد و حتی خاک را به زر تبدیل کند. همچنین، تأکید می‌شود که سخن درست و باقی می‌ماند و گره‌های جهان را می‌گشاید. در پایان، شاعر توصیه می‌کند که سخن را تنها برای آشنایان و در جای مناسب بیان کنیم.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق فلسفی و اخلاقی است که درک آن برای سنین پایین‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۳۵۴

دری به از در یکتای با صفای سخن
خرد نیافت بگنجینهٔ خدای سخن

سخن بهای دو عالم توان شود‌ام ا
دو کون می‌نتواند شود بهای سخن

کند ز فیض نظر خاک تیره زر آنکو
مس وجود رساند به کیمیای سخن

سخن درست بگوی و همیشه باقی باش
کی باقی است سخنگوی در بقای سخن

جهان که هست گره در گره گشایش آن
خدای داده بدست گره گشای سخن

بهشت و آن همه وصفش چو مرتعی ماند
به پیش باغ فرح بخش باصفای سخن

گهر به خاک میفکن ز بی‌خودی یعنی
سخن مگوی مگر بهر آشنای سخن

مقدم است بکون و مکان سخن که نهاد
خدا بنای دو عالم پس از بنای سخن

سخن بوصف نیاید در این مقام صغیر
ببند لب ز سخن زانکه نیست جای سخن
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.