ای دل من مبتلا در خم گیسوی تو
خون رود از دیده‌ام ز حسرت روی تو

ز کشتنم نیست غم ولی از آنم ملول
که میرسد زین عمل رنج ببازوی تو

نشسته‌ام منتظر بلکه صبا آورد
بخانهٔ من بمن ز کوی تو بوی تو

ز تیر مژگان تو دل ار برد جان چه سود
که بسته راه گریز خنجر ابروی تو

قامت دلجوی تو سرو خرامان من
سرو خرامان من قامت دلجوی تو

ز فرط رفعت یقین بچرخ پهلو زند
گر بنشیند صغیر دمی به پهلوی تو