ای مه ز مهر اگر نظری سوی ما کنی
کام دل شکسته ما را روا کنی

آموختت که این روش دلبری که رخ
بنمائی و بری دل و ترک وفا کنی

هر کس فزوتر از همه شد مبتلای تو
بر او فزونتر از همه جور و جفا کنی

بر آنکه منع عشق تو از من همی کند
بنمای روی تا چو منش مبتلا کنی

چشمت به پشت پرده خورد خون مردمان
فریاد از دمی که ز رخ پرده واکنی

آزادی دو کون بود در کمند تو
روزی مباد آنکه اسیران رها کنی

گاهی ز راه دیده کشی رخت خود بدل
گاهی ز دل برآئی و در دیده حا کنی

ای دیده از صغیر چه خواهی که پیش خلق
راز نهان او همه جا برملا کنی