ورود عید که غم می زدود از دلها
کنون فزاید ما را به غم غم دیگر

چگونه عیدی عیدی که جای جامهٔ عید
نمود دست اجل خلق را کفن در بر

چگونه عیدی، عیدی چنان گران مقدم
که هیچ نیست ز یاران عید پار اثر

خلاصه آمدن عید در چنین ایام
همی به دردسر افزاید و به خون جگر

بدان نماید این عید‌ آمدن که تو خود
گرسنه باشی و مهمان درآیدت از در

گذشت و می گذرد سالی آنچنان بر خلق
که نیست چرخ کهن سال را چو آن به نظر

چگونه سالی سالی که گوئیا گندم
شده است نهی بر اولاد بوالبشر چو پدر

و یا که خورد چو او در بهشت گندم را
کنون کشند به دنیا ز نسل او کیفر

چگونه قحطی قحطی که لاله رویان را
قرین برگ خزان گشت عارض احمر

چگونه قحطی قحطی که مجمع عشاق
ز هم نموده پریشان چو طرهٔ دلبر

چگونه قحطی قحطی که از تهی دستی
بر دهن می‌بنهادند می‌کشان ساغر

هزار و سیصد و سی بود و شش پس از هجرت
صغیر کرد رقم این قضیه بر دفتر

«صغیر اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir