هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از آرزوی دیدن خدا و زیارت امام رضا (ع) سخن می‌گوید. او با بیان گفت‌وگویی خیالی، بر اهمیت حضور قلب و شرایط ویژه برای درک حقیقت زیارت تأکید می‌کند. در ادامه، به لطف و رحمت الهی و امام رضا (ع) اشاره کرده و امیدوار است که همیشه مورد لطف ایشان قرار گیرد. شعر با توصیف امام رضا (ع) به عنوان حامی شریعت و رهبر طریقت به پایان می‌رسد.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عرفانی و مذهبی عمیق است که درک آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۰۰ - در تشرف سیدالعارفین ملاذالسالکین میرزا زین‌العابدین نعمت‌علیشاه

گفتم برندی آیا دیدن توان خدا را
گرمی توان خبر ده از روی لطف ما را

گفتا توان ولیکن با دیده‌ئی که بیند
در موقع زیارت سلطان دین رضا را

گفتم مگر توان دید شه را بدیده گفتا
اصل زیارت اینست در باب مدعا را

صاحب‌سرا اگر نیست اندر سراچه حاصل
هر روز اگر تو صد بار کوبی و در سرا را

ور هست و رؤیت وی بهر تو شد میسر
آنگه توان زیارت بشمرد آن لقا را

قسم دگر نباشد جز آستانه بوسی
در بزم خاص شاهان ره نیست هر گدا را

گفتم اگر نبودیم ما اهل آن زیارت
یزدان نخواست محروم یک مشت بینوا را

نعمتعلی شه آنجاست مشمول لطف مولاست
البته میکند یاد یاران آشنا را

گشتند چون رسولان مشمول رحمت حق
بودند‌ امتان نیز مشمول آن عطا را

خرم دمی که ناگاه آید بجلوه چون ماه
تا اهل دل به بینند آن روی دلربا را

آن حامی شریعت آن رهبر طریقت
آنکوست درحقیقت شه کشور صفا را

دارد صغیر‌ امید کز لطف بی‌نهایت
مولی به پای دارد همواره این لوا را
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۹ - بمناسبت مراجعت جناب آقای‌ام یرعباس نعمت‌اللهی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۱ - در طلب صلح حقیقی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.