هوش مصنوعی:
این شعر از عشق و رنج‌های عاشقانه سخن می‌گوید. شاعر از ناله‌هایش می‌گوید که به جایی رسیده‌اند که حتی حیوانات مانند آهو به آن عادت کرده‌اند. او از جام دوستی و بزم عشق می‌نویسد که تا ته شیشه ریخته شده است. همچنین، از آتشین بودن ناله‌هایش و اسیر شدن دلش در سلسله‌ای از عشق و رنج سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه و رنج‌های عمیق احساسی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۲۶
دلا رسیده به جایی کمند ناله ما
که خو گرفته به مجنون و شان غزاله ما
به اهل بزم چنان جام دوستی پر داد
که ریخت لای ته شیشه در پیاله ما
به گرد خوان بلا از هجوم آه، چو شمع
گره شود به گلو آتشین نواله ما
جو نافه شد دل ما، بس که بود چون میلی
اسیر سلسه عنبرین غزاله ما
که خو گرفته به مجنون و شان غزاله ما
به اهل بزم چنان جام دوستی پر داد
که ریخت لای ته شیشه در پیاله ما
به گرد خوان بلا از هجوم آه، چو شمع
گره شود به گلو آتشین نواله ما
جو نافه شد دل ما، بس که بود چون میلی
اسیر سلسه عنبرین غزاله ما
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
