نیم بسمل شدم از غمزه خودکامی چند
در دل آرام ندارم ز دلارامی چند

عقل، بسیار به هشیاری خود مغرور است
ساقیا خیز و بده ازپی هم جامی چند

با همه بی‌گنهی خوشدلم از بسمل خویش
گر به سوی من افتاده، نهی گامی چند

عهد را پاس مدار و به سر وعده میا
که تسلّی‌ست دلم با طمع خامی چند

قانعم شوق به این ساخته کز بهر فریب
آورد غیر به سویم ز تو پیغامی چند

هر که در عربده بدمست مرا دید به خویش
صد دعا کرد به شکرانه دشنامی چند

از قیاس دل خود یافته میلی که ز تو
چه رود بر دل شوریده سرانجامی چند

«میرزا قلی میلی مشهدی »
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir