هوش مصنوعی:
این شعر به بیان درد و رنج عاشقانه و ناامیدی از وصال معشوق می‌پردازد. شاعر از بی‌وفایی معشوق، تأثیر زمان بر افزایش ناز او و بی‌دوا بودن درد عشق شکایت می‌کند و از حیرانی و درماندگی خود در برابر این عشق سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و ناامیدی است که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مضامین مانند بی‌وفایی و درد عشق برای سنین پایین‌تر مناسب نیست.
شمارهٔ ۱۰۵
دعای عمر به این صید مبتلا چه کند
به نیم کشته تیغ اجل، دعا چه کند
ز اختلاط منش می‌شود حیا مانع
ولی به جذبه عشقی چنین، حیا چه کند
به نا امید دل من، که آزمود ترا
فریب وعده وصل تو بی‌وفا چه کند
ستمگری که فزاید زمان زمان نازش
به او امید دل آرزو فزا چه کند
وصال هم نزد آبی بر آتش میلی
تو خود بگو که به این درد بی‌دوا چه کند
به نیم کشته تیغ اجل، دعا چه کند
ز اختلاط منش می‌شود حیا مانع
ولی به جذبه عشقی چنین، حیا چه کند
به نا امید دل من، که آزمود ترا
فریب وعده وصل تو بی‌وفا چه کند
ستمگری که فزاید زمان زمان نازش
به او امید دل آرزو فزا چه کند
وصال هم نزد آبی بر آتش میلی
تو خود بگو که به این درد بی‌دوا چه کند
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
