هوش مصنوعی: شاعر در این متن از رنج‌های عاشقانه و ناامیدی‌های خود می‌گوید. او با وجود غم و اندوه فراوان، همچنان به معشوق امید دارد، اما از رفتارهای ناپایدار و وعده‌های بی‌ثمر او رنجیده است. شاعر از شرمساری ناشی از گریه‌های بی‌اختیار و خنده‌های تحقیرآمیز می‌نالد و آرزو می‌کند کسی در راه عشق به معشوق، خوارتر از او نباشد. او همچنین از بی‌اعتباری عاشقان نزد معشوق شکایت دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه پیچیده، احساسات عمیق و ناامیدی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، برخی از مفاهیم مانند شرمساری، تحقیر و بی‌اعتباری نیاز به بلوغ عاطفی برای درک کامل دارد.

شمارهٔ ۱۸۸

با آنکه هر زمان شوم از غصه زارتر
گردم زمان زمان به تو امّیدوارتر

چون بیندم زگریه ی مستانه شرمسار
در خنده می‌شود که شوم شرمسارتر

رنجاندم ز وعده خلافی، ولی چه سود
از رنجشی ز وعده او بی‌مدارتر

با شوخی ای چنین، که نگیری دمی قرار
در دل گذر مکن که شود بی‌قرارتر

تا ذوق خواری از دگران بیشتر برم
از من کسی مباد به کوی تو خوارتر

غم نامه‌ام به غیر نمایی به این غرض
کز ناامیدی‌ام شود امیدوارتر

بی‌اعتبار پیش تو خلقی به جرم عشق
بیچاره میلی از همه بی‌اعتبارتر
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.