هوش مصنوعی: شاعر از بی‌توجهی معشوق و ناکامی در عشق شکایت می‌کند. او احساس می‌کند که معشوق از او دوری می‌کند، در حالی که شاعر همواره به دنبال توجه و نگاه معشوق است. شاعر از بی‌اعتباری خود نزد معشوق و شرمساری از بیان احساساتش می‌گوید. در نهایت، به این نتیجه می‌رسد که بهتر است معشوق او را ناکام بگذارد، زیرا وصلت با دل پرآرزو ممکن نیست.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند ناکامی در عشق و احساس بی‌اعتباری نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۲۴۰

خیال آشنایی چون کند بیگانه خوی من؟
که صد جا بنگرد تا یک نظر بیند به سوی من

ز من در پیش دشمن بس که روی از ناز می‌تابی
به هرجا می‌نشینم، می‌نشیند رو‌به‌روی من

ز بس بی‌اعتبارم،‌ گر فرستم قاصدی سویش
نیارد بر زبان از شرمساری گفت‌وگوی من

به پیش غیر، دایم می‌نشینم بر سر راهش
که ذوقش بیشتر باشد، اگر بیند به سوی من

همان بهتر که چون میلی مرا ناکام بگذاری
که وصلت برنیاید با دل پر آرزوی من
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.