خوش آنکه بیخودم از نشاهٔ نیاز کنی
گهی کرشمه، گهی عشوه، گاه ناز کنی

بسی ز خواری خویش اعتبارم برگیرم
که پیش من چو رسی، از من احتراز کنی

عتاب او ز پیامم ازان بود قاصد
کز اشتیاق وصالش سخن دراز کنی

برون میا دو سه روزی ز خانه، گر خواهی
میان بوالهوس و عاشق امتیاز کنی

چنان ستم شده کارت، که رحم بر سر مهر
گر آردت، نتوانی که خوی باز کنی

گذشت میلی ازان کاعتماد مهر و وفا
بر آن ستیزه‌گر بوالهوس‌نواز کنی

«میرزا قلی میلی مشهدی »
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir