هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر احساسات عمیق عاشقانه و ناامیدی از بی‌تفاوتی معشوق است. شاعر از نگاه گرم اما بی‌توجه معشوق، آتش عشق و رشک اهل محبت، و میل شدید خود به معشوق سخن می‌گوید. همچنین، او از دیوانگی عشق و ظلمی که بر او روا می‌شود شکایت دارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از واژه‌ها و مفاهیم مانند «ظلم» و «دیوانگی» ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشند.
شمارهٔ ۲۸۸
بعد از نگاه گرم، تبسم نمی‌کنی
ما را امیدوار تکلم نمی‌کنی
در آتشند اهل محبت ز رشک هم
بر هیچ‌یک اگرچه ترحم نمی‌کنی
از جذبه کمند محبت که دلکش است
هرگز ره خرابه ما گم نمی‌کنی
افکنده‌ام ترا به زبانها و خوشدلم
کز شرم آن، نگاه به مردم نمی‌کنی
میلی، شود زیاده به رغم تو ظلم او
دیوانه‌ای که ترک تظلم نمی‌کنی
ما را امیدوار تکلم نمی‌کنی
در آتشند اهل محبت ز رشک هم
بر هیچ‌یک اگرچه ترحم نمی‌کنی
از جذبه کمند محبت که دلکش است
هرگز ره خرابه ما گم نمی‌کنی
افکنده‌ام ترا به زبانها و خوشدلم
کز شرم آن، نگاه به مردم نمی‌کنی
میلی، شود زیاده به رغم تو ظلم او
دیوانه‌ای که ترک تظلم نمی‌کنی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
