هوش مصنوعی:
شخصی در گوشه‌ای نشسته و سر خود را پنهان کرده است. حکیمی از کنار او می‌گذرد و با دیدن او می‌خندد. شخص از این رفتار حکیم ناراحت می‌شود. حکیم به او دارویی پیشنهاد می‌کند که باعث رشد موی سرش می‌شود. شخص با ناامیدی پاسخ می‌دهد که زمین شوره‌زار هرگز سنبل نمی‌رویاند و تلاش در چنین شرایطی بی‌فایده است.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم فلسفی و ادبی است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم عمیق ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌تر قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۳۲ - سر کل
نشستم دوش در کنجی که سازم
سر کل را به زیر فوطه پنهان
در آن ساعت حکیمی در گذر بود
مرا چون دید زانسان گشت خندان
پریشان حال خود بودم در آن وقت
ز فعل او شدم از سر پریشان
به من گفتا که دارویی مرا هست
کز آن دارو سر کل راست درمان
بیا تا بر سرت پاشم که روید
ترا موی سر از خاصیت آن
کشیدم از جگر آهی و گفتم
مگر نشنیده‌ای حرف بزرگان:
«زمین شوره سنبل بر نیارد
دراو تخم و عمل ضایع مگردان»
سر کل را به زیر فوطه پنهان
در آن ساعت حکیمی در گذر بود
مرا چون دید زانسان گشت خندان
پریشان حال خود بودم در آن وقت
ز فعل او شدم از سر پریشان
به من گفتا که دارویی مرا هست
کز آن دارو سر کل راست درمان
بیا تا بر سرت پاشم که روید
ترا موی سر از خاصیت آن
کشیدم از جگر آهی و گفتم
مگر نشنیده‌ای حرف بزرگان:
«زمین شوره سنبل بر نیارد
دراو تخم و عمل ضایع مگردان»
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱ - فغان از ابروی پرچین
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳ - بزم تاریک
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
