...
...

جان یابد و از خوشی بنالد
چون در رحم اناث، اطفال

بدخواه تو باد تا دم مرگ
از مویه چو مو، ز ناله چون نال

بادا مه و سال بر تو میمون
تا هست شمار روز و مه، سال

من نیز ترا چو سایه باشم
گاهی به عنان و گه ز دنبال

چون وقت رسد که برسرآید
عمر من زار مضطرب حال،
پیش آیم و دامن تو گیرم
در پای تو افتم و بمیرم