هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از ناکامی‌ها و محرومیت‌های خود سخن می‌گوید و بیان می‌کند که روزگار روی خوشی به او نشان نداده است. او اشک‌هایش را به طفلی تشبیه می‌کند که هرگز بزرگی و موفقیت را تجربه نکرده است. همچنین، شاعر گردون (آسمان) را در برابر همت و آرزوهای بزرگ خود ناچیز می‌شمرد و احساس می‌کند که دنیا در برابر خواسته‌هایش کوچک و بی‌ارزش است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عاطفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۵۷
ندید مادر ایام، روی شوکت ما
چو طفل اشک، بزرگی نبود قسمت ما
چگونه کام دل ما برآید از گردون
که خرمنش پر کاهی ست پیش همت ما
چو طفل اشک، بزرگی نبود قسمت ما
چگونه کام دل ما برآید از گردون
که خرمنش پر کاهی ست پیش همت ما
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
