هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق و اشتیاق خود سخن می‌گوید و خود را مانند سبویی خالی می‌داند که از هوای معشوق پر شده است. او از مستی و سرمستی ناشی از این عشق می‌گوید و اشاره می‌کند که این احساسات پنهان نخواهد ماند. همچنین، خود را مانند بلبلی مست توصیف می‌کند که قفس عشق را به دوش می‌کشد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از واژگان و اصطلاحات ادبی قدیمی ممکن است برای نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۸۰
همچون سبوی خالی، پر سازم از هوایش
در بزم او چو از دل بیرون کنم هوس را
تا کی نهان بماند سرمستی ام،کزین می
نکهت کند خبردار، صدکوچه ره عسس را
آن عندلیب مستم، کز سرزمین خواهش
می آورم به دامت، بر دوش خود قفس را
در بزم او چو از دل بیرون کنم هوس را
تا کی نهان بماند سرمستی ام،کزین می
نکهت کند خبردار، صدکوچه ره عسس را
آن عندلیب مستم، کز سرزمین خواهش
می آورم به دامت، بر دوش خود قفس را
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
