هوش مصنوعی:
شاعر از بی‌مهری روزگار شکایت می‌کند و می‌گوید روزش به شب تاریکی تبدیل شده است. او تأکید می‌کند که اگر کسی حرفش را باور ندارد، خودش می‌تواند ببیند، زیرا کور نیست.
رده سنی:
15+
متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به تاریکی و بی‌مهری روزگار ممکن است برای برخی از سنین پایین سنگین باشد.
شمارهٔ ۲۱۵
روزم از بی مهری گردون، شب تاریک شد
گر ز من باور ندارد، خود ببیند، کور نیست!
گر ز من باور ندارد، خود ببیند، کور نیست!
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
