هوش مصنوعی: شاعر از دوری معشوق خود رنج می‌برد و درد فراق او را در دل احساس می‌کند. او از غم و بلایی که به خاطر این دوری بر او وارد شده سخن می‌گوید و نشانه‌های این درد را در سینه‌اش می‌بیند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و احساسی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. این مفاهیم بیشتر مناسب نوجوانان و بزرگسالانی است که توانایی درک و تجربه احساسات پیچیده‌تر را دارند.

رباعی شمارهٔ ۷

آن سرو که جایش دل غم پرور ماست
جان در غم بالاش گرفتار بلاست

از دوری او به ناخن محرومی
سد چاک زدیم سینه جایش پیداست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۶
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.