هوش مصنوعی:
این متن بیانگر درد و رنج مصیبت‌زدگانی است که از هجران و جدایی رنج می‌برند. شاعر توصیف می‌کند که چگونه هر جا می‌نشینند، فغان و ناله بلند می‌شود و حتی سبزه از تربت آن‌ها با ناله برمی‌خیزد.
رده سنی:
16+
متن حاوی مضامین عمیق عاطفی و غم‌انگیز است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک یا مناسب نباشد. همچنین، استفاده از واژگانی مانند 'مصیبت‌زدگان' و 'فغان' نیاز به سطحی از بلوغ ذهنی برای درک کامل احساسات بیان‌شده دارد.
شمارهٔ ۲۶۷
ما مصیبت زدگان را چه تواضع به ازین
که به هر جا بنشینیم، فغان برخیزد!
بس که درد از گل هجران تو بردیم به خاک
سبزه از تربت ما ناله کنان برخیزد
که به هر جا بنشینیم، فغان برخیزد!
بس که درد از گل هجران تو بردیم به خاک
سبزه از تربت ما ناله کنان برخیزد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
