آیینه از رخ تو گل تازه می کشد
صد آب و رنگ را به یک اندازه می کشد

می را زموج نیست کشاکش، که روز و شب
در آرزوی لعل تو خمیازه می کشد

ای غنچه بر طراوت رخسار دل مبند
دوران گلاب را زگل تازه می کشد