هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و غزل‌گونه است که در آن شاعر از دل‌بردگی، انتظار و نگرانی نسبت به معشوق سخن می‌گوید. او از گریه‌هایش در فراق و امید به وصال می‌گوید و در نهایت، کار خود را به دست چرخ روزگار و خداوند می‌سپارد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های شعری ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی مضامین مانند انتظار و دل‌بردگی نیاز به سطحی از بلوغ عاطفی دارد.
شمارهٔ ۴۱۱
دل برد آن نگار، ببینم چه می کند
گل کرد صید خار، ببینم چه می کند
شوخی کنان به چشم درآمد چو طفل اشک
آید چو در کنار، ببینم چه می کند
در صبح وصل، دیده گرفتار گریه بود
در شام انتظار ببینم چه می کند
کارم به دست چرخ و ز من بازپرس کار
انصاف کردگار ببینم چه می کند
گل کرد صید خار، ببینم چه می کند
شوخی کنان به چشم درآمد چو طفل اشک
آید چو در کنار، ببینم چه می کند
در صبح وصل، دیده گرفتار گریه بود
در شام انتظار ببینم چه می کند
کارم به دست چرخ و ز من بازپرس کار
انصاف کردگار ببینم چه می کند
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
