هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات به ناتوانی در حقگزاری و تشکر از محسن اشاره می‌کند. در بیت اول، کوهکن اگر مزد خود را از جوی‌تراشی می‌دید، دیگر آبی در جوی جاری نمی‌کرد. در بیت دوم، شاعر بیان می‌کند که حقگزاری به اندازه‌ی ارزش کار نیک ممکن نیست، همان‌طور که آیینه نمی‌تواند نوردهنده‌ی خود را جبران کند.
رده سنی:
15+
محتوا شامل مفاهیم انتزاعی و فلسفی است که درک آن‌ها برای سنین پایین‌تر دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند کوهکن و آیینه نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۴۵۵
کوهکن مزد گر از جوی تراشی می دید
آب در جوی نمی کرد ز چشم تر خویش
حقگزاری نتوان کرد به رونق ده کار
چه تلافی کند آیینه به روشنگر خویش؟
آب در جوی نمی کرد ز چشم تر خویش
حقگزاری نتوان کرد به رونق ده کار
چه تلافی کند آیینه به روشنگر خویش؟
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۵۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
