هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از بی‌صبری خود در برابر جفاهای معشوق شکایت می‌کند و بیان می‌کند که چگونه عشق و دلبستگی به زیبارویان، او را از پای درآورده است. او از این می‌گوید که عضوی از وجودش (احتمالاً دل) از جای خود رفته و نیاز به بازگرداندن آن دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال نامفهوم یا پیچیده باشد. همچنین، اشاره به «عضوی ست رفته از جا» می‌تواند حاوی ابهاماتی باشد که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار است.
شمارهٔ ۴۹۲
کو صبر کز صبوری، تاب جفا بیارم؟
بی صبرم آفریدند، صبر از کجا بیارم؟
تا کی دلم بماند در پیش خوبرویان؟
عضوی ست رفته از جا، باید به جا بیارم
بی صبرم آفریدند، صبر از کجا بیارم؟
تا کی دلم بماند در پیش خوبرویان؟
عضوی ست رفته از جا، باید به جا بیارم
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۹۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
