هوش مصنوعی:
این شعر از عشق و رنجش ناشی از جدایی سخن می‌گوید. شاعر با استفاده از تصاویر طبیعی مانند لاله، پروانه و باغ، احساسات خود را بیان می‌کند. لاله به عنوان نماد عشق و رنجش، و پروانه به عنوان عاشق فداکار توصیف شده‌اند. شعر حاکی از حیرت شاعر از سوختن عشق و نبودن پاسخ از معشوق است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان شاعرانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۶۶۳
دوران به آب می کرد، طرح ایاغ لاله
بهر چه تر نباشد، دایم دماغ لاله؟
از بس که بی تو گشتند، خوبان باغ درهم
آیینه رخ گل، گردید داغ لاله
در حیرتم که چون سوخت، آن روی شعله ناکم
پروانه سوز خود نیست، هرگز چراغ لاله
بهر چه تر نباشد، دایم دماغ لاله؟
از بس که بی تو گشتند، خوبان باغ درهم
آیینه رخ گل، گردید داغ لاله
در حیرتم که چون سوخت، آن روی شعله ناکم
پروانه سوز خود نیست، هرگز چراغ لاله
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۶۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
