هوش مصنوعی:
این متن شعری است که دربارهٔ فراموشی و بی‌توجهی یار سخن می‌گوید و توصیه می‌کند که در چنین شرایطی، بهتر است شخص در خاطر یار جا نگیرد و مانند صدف که از قطره‌ای آب در خانهٔ دریا نمی‌چشد، به امیدهای کم تکیه نکند. همچنین، از قدح (پیاله) می‌خواهد که با وجود قلقل زیاد، سر در سر مینا (شراب) نکند و آرام باشد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره‌های غیرمستقیم به شراب و مفاهیم مرتبط با آن، مناسب‌تر است برای سنین بالاتر که توانایی درک استعاره‌های ادبی را دارند.
شمارهٔ ۷۰۰
ای که داری گله از دست فراموشی یار
ادب آن است که در خاطر او جا نکنی
صدف از خانه او قطره آبی نچشید
تکیه بر همت کم کاسه دریا نکنی
ای قدح، قلقل بسیار، کم از عربده نیست
بهتر آن است که سر در سر مینا نکنی
ادب آن است که در خاطر او جا نکنی
صدف از خانه او قطره آبی نچشید
تکیه بر همت کم کاسه دریا نکنی
ای قدح، قلقل بسیار، کم از عربده نیست
بهتر آن است که سر در سر مینا نکنی
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۹۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
