بر اعدا سپاه تو منصور باد
کمین چاکرت به ز فغفور باد

پری گر زند خصم جاهت به سر
ز تندی به فرقش چو ساطور باد

به دست تو سرپنجه رستمی
چو بازوی اطفال، بی زور باد

به نزدیک خود چیده ای برگ عیش
ز عشرتگهت چشم بد دور باد

به وحدتسرای تو درعودسوز
گل اخگر از آتش طور باد

چراغی که در محفلت پا نهد
چو خورشید، سرچشمه نور باد

بهشتی ست بزمت ز روی طرب
به هر جانب استاده صد حور باد

زند تا اجابت بدین نغمه چنگ
نی کلک طغرا پر از سور باد