هوش مصنوعی: این متن یک شعر حماسی و مدحی است که در آن شاعر به ستایش قدرت و شکوه سپاه و فرماندهی می‌پردازد. او از پیروزی بر دشمنان، عظمت و جلالت میزبان، و فضای شاد و بهشتی محفل سخن می‌گوید. همچنین، به وحدت و نورانیت اشاره دارد و آرزو می‌کند که چراغ محفل مانند خورشید پرنور باشد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم حماسی و عرفانی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات ممکن است نیاز به توضیح داشته باشند.

بخش ۱۲ - غزل

بر اعدا سپاه تو منصور باد
کمین چاکرت به ز فغفور باد

پری گر زند خصم جاهت به سر
ز تندی به فرقش چو ساطور باد

به دست تو سرپنجه رستمی
چو بازوی اطفال، بی زور باد

به نزدیک خود چیده ای برگ عیش
ز عشرتگهت چشم بد دور باد

به وحدتسرای تو درعودسوز
گل اخگر از آتش طور باد

چراغی که در محفلت پا نهد
چو خورشید، سرچشمه نور باد

بهشتی ست بزمت ز روی طرب
به هر جانب استاده صد حور باد

زند تا اجابت بدین نغمه چنگ
نی کلک طغرا پر از سور باد
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۱ - به زمزمه تعریف صاحبقران رنگینی، دف گل به هوا آمیختن و به ترانه توصیف خدیو جهان تازگی، چنگ سنبل به فضا ریختن
گوهر بعدی:بخش ۱۳ - صوت دعا و آهنگ آمین
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.