هوش مصنوعی: این متن شعری در مدح و ستایش شاه عباس است که با ذکر نام و صفات او آغاز می‌شود. شاعر از مقام والای شاه سخن می‌گوید و بیان می‌کند که حتی مدح او نیز نمی‌تواند حق مطلب را ادا کند. در پایان، شاعر از شعر خود به عنوان دعا برای شاه یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم تاریخی و ادبی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به آشنایی با زمینه‌های تاریخی و ادبیات کلاسیک دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات پیچیده ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.

بخش ۱۱ - به زمزمه تعریف صاحبقران رنگینی، دف گل به هوا آمیختن و به ترانه توصیف خدیو جهان تازگی، چنگ سنبل به فضا ریختن

سخن را به گهواره کن فکان
به نام شهنشاه واشد زبان

بهین گوهر درج شاهنشهی
مهین اختر برج ظل اللهی

خدیو جهان، شاه عباس نام
که هندوی چرخش بود یک غلام ...

خوش آن کایدم در مقام خطاب
به کف، ساز مدح شه کامیاب

چو مدحش به قانون نگردد ادا
شوم زین غزل، نغمه سنج دعا
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۰ - در مقام سجده و رکوع، تار نفس به سرایندگی مناجات گذاشتن و به آهنگ خضوع و خشوع، از سازنده کارها توقع اجابت داشتن
گوهر بعدی:بخش ۱۲ - غزل
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.