هوش مصنوعی:
این شعر از درد هجران و فراق سخن می‌گوید و بیانگر غم و اندوه ناشی از دوری از معشوق است. شاعر از زخم‌های دل و زنده شدن غمهای قدیمی در فراق یار می‌نالد و شب جدایی را به روز قیامت تشبیه می‌کند. همچنین، اشاره‌ای به تنهایی و پرده‌نشینی در غیبت دوست دارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عاطفی عمیق و غم‌انگیز است که درک آن برای نوجوانان کم‌سن‌وسال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند تشبیه فراق به قیامت نیاز به درک بالاتری از احساسات و تجربیات زندگی دارد.
شمارهٔ ۲۷
هجر تو جزو اول دیوان محنتست
وین چاکهای سینه گل باغ فرقتست
غمهای مرده در دل ما زنده کرد هجر
گویا شب فراق تو روز قیامتست
دیریست که نظاره ما پرده‌نشین است
بی دوست در اقلیم وفا رسم چنین است
وین چاکهای سینه گل باغ فرقتست
غمهای مرده در دل ما زنده کرد هجر
گویا شب فراق تو روز قیامتست
دیریست که نظاره ما پرده‌نشین است
بی دوست در اقلیم وفا رسم چنین است
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
