هزار گل ز جگر در کنار خنده ماست
خزان عافیت ما بهار خنده ماست

برون بهشت و درون دوزخست پرهیزید
از آن گیاه که در مرغزار خنده ماست

هزار شکر که حساد ما نمی‌دانند
که گریه تازه گل نوبهار خنده ماست

ز زخم بس که شکفتیم نوبهاران را
هزار قافله در زیر بار خنده ماست

گرت ز زهر فصیحی لبالب است ایاغ
نگاه دار که آن یادگار خنده ماست