بی سبب زلفش اضطراب نداشت
تاب بیداد پیچ و تاب نداشت

هیچ گه سنبلی چنین شب و روز
دامنی پر ز آفتاب نداشت

دل به دریوزه پیش چشم آمد
چه کند بینوا شراب نداشت

خون‌فشان گشت چشم و نیکو شد
جیب رسواییم گلاب نداشت

زو وفا خواستم به تیغم زد
این سخن غیر ازین جواب نداشت

می‌نهفتش ز رشک ایزد لیک
درخور حسن او نقاب نداشت

شب فصیحی ز تشنگی جان داد
عشق گویا دگر شراب نداشت